Hernia (Dutch Below)

According to the doctor’s assessment, Gabriel has a hernia, not a descending testicle. He thinks it’s not bad enough to require immediate action. Still, in my judgment, the bulge seems to have a well-defined enough shape that it can only be a testicle. (The bulging didn’t occur in the doctor’s observation.) On the other hand, descending testicles are not supposed to be painful, whereas this is clearly very painful for him, causing him to kick his legs and vigorously exercise his lungs. So which is it? Possibly both. Obviously we need further clarification or just healing.

Not a Great Week

As of this past week Gabriel’s sucking ability sucks. It’s almost as if he has forgotten how to suck. Finishing a bottle can take 45 minutes rather than 15. During that time he very often coughs (mostly his “hernia cough” not a choking cough), and has breathing difficulty. Maybe sucking gives him pain (that’s the optimistic possibility). With first pumping milk and then feeding for so long, mama doesn’t have much time left over for other matters.

To top it all off, with papa off for meetings this week, mama had to put up with all this by herself, catching whatever bits of sleep she could.

Praise

We had to fly Gabriel to the capital city to register his birth and get his passport. We give praise that he was hungry right during take-off and landing so that he relieved the pressure in his ears and didn’t experience ear pain.

Liesbreuk

Volgens de arts heeft Gabriel een liesbreuk, geen indalende teelbal. Hij vindt het niet ernstig genoeg om onmiddellijk in te grijpen. Toch vind ik dat de bobbel duidelijk de vorm heeft van een bal. (De bobbel was niet zichtbaar op het moment dat de arts hem onderzocht.) Aan de andere kant horen indalende testikels geen pijn te doen, terwijl Gabriel duidelijk pijn heeft: hij schopt met zijn beentjes en oefent zijn longetjes behoorlijk. Dus is het nu een liesbreuk of een indalende teelbal? Misschien allebei. We moeten meer duidelijkheid krijgen of gewoon gebed.

Niet zo’n geweldige week

In de afgelopen week is Gabriel slecht gaan zuigen, net alsof hij het zuigen heeft verleerd. Hij doet soms wel 45 minuten over een flesje in plaats van 15. Daarbij hoest hij ook veel (meestal zijn “liesbreukhoestje”, geen verslikkingshoest), en heeft hij moeite met ademhalen. Misschien doet het zuigen hem pijn (maar dat is  optimistisch). Omdat mama eerst moet kolven en daarna lang over het voeden doet heeft ze weinig tijd meer over voor andere zaken.

Daar komt nog eens bij dat papa deze week van huis was in verband met vergaderingen, zodat mama het alleen moest zien te rooien.

Dankpunt

We moesten met Gabriel naar de hoofdstad vliegen om zijn geboorte aan te geven en een paspoort voor hem te laten maken. We zijn de Heer dankbaar dat Gabriel precies tijdens het opstijgen en landen honger kreeg zodat hij zijn oren kon klaren en geen last kreeg van oorpijn.

Follow the Bouncing Ball (Dutch Below)

On Thur. night I was changing Gabriel’s diaper when I noticed a bulge just above his pubic area. I called Mama to tell her he must have a bladder infection. She however immediately recognized it as something else – one of his testicles attempting to descend. It didn’t manage to descend but eventually disappeared back into his body. I didn’t know what route a descending testicle would take, or that it would be visible from the outside. I’ve witnessed this process three times now (and who knows how many times it has occurred without us seeing it). Twice he let out a peculiar sharp cough in the process that immediately reminded me of high school days: “Turn your head to the side and cough”. (Any American male who has participated in High School sports will know what that means.) Could it be that coughing could help the family jewels to descend?

For those of you who are parents of boys, don’t you now feel robbed by not having witnessed this exciting process?

Joy Like a Fountain

Does this indicate a desire for early potty training? Gabriel has a habit of sometimes crying before he pees. When he cries and his diaper is not yet very wet, when you pull open the diapers, you’d better be ready. Here comes a stream. This started one day when I prayed for him to be a real boy, and he promptly sprayed Mama’s crotch, making it look as if she had wet her pants.

Prayer Focus

Straightening for Gabriel’s feet.

Descending of Gabriel’s testicles.

I’m shifting to a different tact here, focusing on the things that are within the reach of my faith rather than his most pressing needs. Hopefully that way my faith (and yours) will be encouraged and grow.

Jn 10:10 The thief comes only to steal and kill and destroy; I have come that they may have life, and have it to the full.

A Strange Dream

I very rarely have any dreams these days. Sat. morning just before awakening I had a strange and revolting dream: I was walking behind a couple of men. They looked at a man seated in a chair near the path and actively turned away (in horror) and walked on. I came up to the man and saw that his mouth was moving as if trying to speak, but no sound was coming out. He seemed to be in agony. Where his eyes should have been there were only holes, and flies were flying in and out of his eye sockets, apparently attacking his brain. It seemed amazing that he was still alive. I caught up with the other two men and rebuked them for not praying for this pathetic man. Then I realized I had passed him by and not prayed for him either, so I went back to him to pray for him. End of dream.

I’m not an interpreter, but a couple of thoughts came to mind. The most obvious would be that Gabriel’s head/brain are under attack by the enemy (flies and the lord of the flies). Mama told me that next week we might get MRI results back, so the dream could also serve to tell us that whatever we see physically/structurally, we should assume the enemy is behind the whole thing, and not go to a strictly physical explanation. Another application would be that I myself need to be praying more. I pray often, but not long – don’t really know how to pray long, in fact. We welcome any thoughts from those with more insight.

 

Een balletje kan vreemd rollen

Toen ik op donderdagavond Gabriels luier aan het verschonen was zag ik een bobbel boven zijn schaamstreek. Ik riep tegen Mama dat Gabriel vast blaasontsteking had opgelopen. Maar zij zag iets anders in die bobbel: één van zijn teelballen deed een poging in te dalen. De bal slaagde er echter niet in, maar verdween weer in Gabriels lichaam. Ik wist niet welke route een indalende bal volgt, en ook niet dat dat aan de buitenkant zichtbaar was. Ik heb het nu drie keer gezien (en wie weet hoe vaak het al gebeurd is zonder dat wij het zagen). Daarbij kuchte hij twee keer op een manier die me herinnerde aan mijn middelbareschooltijd: “Hoofd opzij draaien en hoesten!”. (Alle jongens die op de middelbare school aan Amerikaans voetbal doen worden aan het begin van het seizoen door een arts nagekeken op een eventuele liesbreuk). Misschien helpt hoesten bij het indalen van de familiejuwelen. Voor degenen onder jullie die zonen hebben: voelen jullie je niet tekort gedaan dat jullie dit spannende proces nooit hebben waargenomen?

Een fontein vol van vreugde

Duidt dit op dat Gabriel klaar is voor zindelijkheidstraining? Gabriel heeft de gewoonte om soms te huilen vóórdat hij plast. Als hij huilt en zijn luier is nog niet nat, maak dan je borst maar nat, want daar komt de straal. Dit begon op een dag toen ik net had gebeden dat Gabriel een echte jongen mocht worden. Meteen daarna heeft hij Mama ondergeplast in haar kruis, zodat het net leek alsof ze in haar broek had geplast.

Gebedsfocus

Dat Gabriels voeten recht mogen worden.

Dat zijn teelballen mogen indalen.

Ik probeer een nieuwe taktiek te volgen, ik richt me nu op de dingen waar ik geloof voor heb in plaats van wat het hardst nodig is. Hopelijk wordt ons geloof hierdoor versterkt.

Joh 10:10 De dief komt niet dan om te stelen en te slachten en te verdelgen; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed.

Een vreemde droom

Ik droom tegenwoordig maar hoogstzelden. Op zaterdagmorgen, vlak voordat ik wakker werd, had ik een vreemde weerzinwekkende droom: ik liep achter een paar mannen aan, en zij keken naar een man die op een stoel zat, keerden zich om, en liepen weer verder. Toen ik dichter bij de man kwam zag ik dat zijn mond bewoog alsof hij probeerde te praten, maar er kwam geen geluid uit. Hij  werd gekweld door ondraaglijke pijn. Er zaten gaten op de plaats waar zijn ogen zouden moeten zitten, en er vlogen vliegen zijn oogkassen in en uit om zijn hersenen aan te vallen. Het was een wonder dat hij nog leefde. Ik haalde de twee mannen in en berispte hen omdat ze niet hadden gebeden voor de man die er zo slecht aan toe was. Toen realiseerde ik me dat ik hem ook voorbij had gelopen en ook niet voor hem had gebeden, dus ik ging terug en heb voor hem gebeden.

Ik ben geen droomuitlegger maar er kwamen een paar gedachten in me op.  De meest voor de hand liggende uitleg is dat Gabriels hoofd en/of hersenen door de vijand worden aangevallen (vliegen en Heer van de vliegen). Mama zei dat we volgende week misschien de uitslag van het MRI onderzoek krijgen, dus misschien wijst de droom ons erop dat, wat er ook lichamelijk te zien is, de vijand achter het geheel zit, zodat we niet uitsluitend in een lichamelijke oorzaak geloven. Een andere toepassing is misschien dat ik meer moet bidden—het lukt me namelijk niet om lang te bidden. We zouden het op prijs stellen als jullie ons meer inzicht kunnen geven.

Occipital Bone (Dutch below)

                                                                  Jan 15

                                                                 Feb 11

                                                              Thumb with bump

This week during prayer I saw a picture of the lower back of Gabriel’s head (occipital bone) being nicely rounded like any normal baby. I’ve concluded over the years that when I see such pictures, it is normally as a prayer goal or target. Meanwhile, I found out that Mama was strangely drawn to pray for the same area around the same time. It would in fact require re-moulding his whole head to make the picture that I saw come true.

Mama this week compared Gabriel’s growth with norms for Down Syndrome babies, and he is running very far behind even them in body length, weight and head circumference. So the growth prayer has far to go.

 

Odd Bumps

From birth Gabriel has had odd bumps on his fingers and toes in the fingerprint area. As seen above, this is most evident on the thumb. Maybe for a specialist in his malady this would act as a diagnostic tool. Googling it doesn’t produce anything, maybe because I don’t know the right terminology to search for.

 

Prayer Group

I got Gabriel to a prayer group again this week where they spent some good time praying for him, but no evident changes occurred. His feet however are straightening out. How much is attributable to braces, and how much to prayer isn’t clear. They still have a ways to go, but in some positions he now holds them straight.

Prayer Focus

Growth for Gabriel in all areas, especially the lower back of his head.

Ps 92:12 The righteous flourish like the palm tree and grow like a cedar in Lebanon.

Ps 107:14 He brought them out of darkness and the shadow of death

And broke their bands apart. ... 20 He sent His word and healed them


Bonus
An interesting end-times dream:
http://www.youtube.com/watch?v=55WWryo7B0k


Achterhoofdsbeen
Deze week zag ik in gebed een beeld waarin de onderkant van Gabriels achterhoofd mooi rond werd zoals dat van een normale baby. Ik heb in de loop der jaren geconcludeerd dat zo’n beeld normaal gesproken een doel is, iets om voor te bidden. Vreemd genoeg voelde Mama zich rondom dezelfde tijd er ook toe geleid om voor zijn achterhoofd te bidden. Eigenlijk zou  zijn hoofd helemaal opnieuw gevormd moeten worden zo te worden als in het beeld dat ik zag.
Mama heeft deze week Gabriels groei vergeleken met de groeicurve voor kinderen met Down syndroom, en hij zit onder het onderste lijntje qua lengte, gewicht, en hoofdomtrek. Dus we moeten nog blijven doorbidden.

Vreemde bultjes
Gabriel is geboren met vreemde bultjes op zijn vingerafdrukken. Op zijn duim is het het duidelijkst te zien. Dit is misschien iets wat een specialist voor de diagnose zou kunnen gebruiken, maar omdat ik de juiste term niet weet heb ik op google niets kunnen vinden.

Bidstond
Ik heb Gabriel deze week weer naar een bidstond kunnen meenemen en ze hebben behoorlijk wat tijd in gebed aan hem besteed, maar er is niets bijzonders gebeurd. Zijn voeten worden wel steeds rechter. In hoeverre dat door de beugels komt of door gebed is onduidelijk. Ze zijn nog lang niet zoals ze zouden moeten zijn, maar in sommige houdingen houdt hij nu zijn voeten recht.

Gebedsfocus
Groei voor Gabriel, vooral de onderkant van zijn achterhoofd.
Ps 92:13 De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, opschieten als een ceder van de Libanon.
Psalm 107:14 Hij voerde hen uit donkerheid en diepe duisternis en verscheurde hun banden. 20 Hij zond zijn woord, Hij genas hen.

MRI Scan of Gabriel’s Head (Dutch Version Below)

Mama decided this week is her time to try blogging, so her entry follows.

We’ve been expecting a call for when an MRI of Gabriel’s head would be scheduled, and it finally came on Monday. We were told it would be on Feb. 2nd, at 2 pm, in ward 2. On the night of Feb, 1st, papa and I prayed Mt 10:30 over Gabriel: even the hairs of your head (and according to papa all the flakes of your cradle cap*) are numbered. On Feb, 2nd, when Gabriel and I presented ourselves at the ward with a daypack, it turned out that the communication had been less-than-complete. The scan was planned for Feb, 3rd, 8 am, but Gabriel had to be admitted a day early and stay overnight because he needed to be on a drip during his fasting from 4 am onward. The procedure required him to be sedated and then be monitored in the hospital as the drug wore off. I was supposed to stay with and care for him. At that point Gabriel got weighed in the scales (and found wanting!): 2.88 kg., which they rounded down to 2.8. We were assigned bed #8 in room #2. The next day, the MRI scan itself apparently went well (it will be a few wks before we find out what they discovered), but it took Gabriel until 4:30 pm before he was sufficiently recovered and conscience to drink some milk. It was very stressful to see the sedative wear off so slowly. Once home, I realized that all this stress had been unnecessary if only I had listened to what the Lord was trying to say with all those numbers 2 and 8. On the 2nd day of 2nd month at 2 pm in ward 2, room 2, bed 8, Gabriel weighed 2.8 kg. The Lord has not only numbered Gabriel’s hair and cradle cap flakes, but also his weight, times and locations. In the Bible, 2 often refers to confirmation (cf. Gen 41:32) and the number 8 to new beginnings (7 is a complete cycle + 1 to start a new cycle). Is the Lord saying that he confirms a new beginning for Gabriel? 2-2-2-2-2-8 is also the double of his birthday: 11-11-14. Is the Lord confirming Gabriel’s very life?

As an aside, another interesting hospital experience for me was not discovering till the food was being dished out that I was supposed to have brought my own cup, plate and silverware. Not too easy to eat without those items! Fortunately someone managed to scrounge up some plasticware for me.

[*Cradle cap (infantile or neonatal seborrhoeic dermatitis, also known as crusta lactea, milk crust, honeycomb disease) is a yellowish, patchy, greasy, scaly and crusty skin rash that occurs on the scalp of recently born babies.]

Prayer Focus (remains the same)

Growth for Gabriel. His weight this week had not gone up from two wks ago, and is not all that far beyond his 2.1kg birth weight. His cranium and length (~ 53 cm) supposedly grew a bit, but those measurements have gone up and down, so they are not altogether trustworthy. (For instance, his birth length was 48cm, but the next time he got measured he had shrunk to 46.5 cm!). His head is of such an odd shape that they are never quite sure just how to measure it.

Ps 92:12 The righteous flourish like the palm tree and grow like a cedar in Lebanon.

Breaking bands/bonds: Gabriel keeps increasing his milk intake, but not growing commensurate with it. (The poop & pee are growing pretty well, tho.) Whatever is hindering his growth needs to be broken.

Ps 107:14 He brought them out of darkness and the shadow of death

And broke their bands apart. ... 20 He sent His word and healed them

Small group prayer:

We hope to bring him to a small group in town for prayer on Monday, the group of papa’s old village friend to which he has been once already.

MRI onderzoek van Gabriels hoofd
Mama vond dat het deze week haar beurt was om te bloggen dus hier volgt haar stukje.
Op maandag kregen wij het telefoontje waar we al weken op zaten te wachten: wanneer Gabriel terecht kon voor een MRI onderzoek van zijn hoofd. De zuster zei dat we op 2 februari om 2 uur ’s middags op afdeling 2 moesten zijn. Op de avond van 1 februari baden papa en ik Mat 10:30 over Gabriel uit: alle haren van je hoofd (en volgens papa ook alle schilfertjes berg*) zijn geteld. Op 2 februari, toen Gabriel en ik ons meldden op afdeling 2, met enkel een luiertas bij ons, bleek dat ik onvoldoende was ingelicht. De MRI scan was gepland op 3 februari om 8:00 uur, maar Gabriel moest al een dag van te voren in het ziekenhuis worden opgenomen omdat hij vanaf 4:00 uur moest vasten en aan het infuus moest om gehydrateerd te blijven. Hij zou voor het onderzoek een slaapmiddel krijgen om stil te liggen en na het onderzoek in het ziekenhuis moeten blijven todat het middel was uitgewerkt. Ik moest bij hem blijven om voor hem te zorgen. Toen werd Gabriel in de weegschaal gewogen en te licht bevonden: 2,880 kg, wat de verpleger afrondde naar 2,8 kg. We kregen bed 8 in zaal 2 toegewezen. 

Het MRI onderzoek is goed verlopen, we krijgen de uitslag  over een paar weken. Maar het duurde wel tot 16:30 uur voordat Gabriel wakker genoeg was om een flesje melk te drinken. Ik vond het maar eng dat het zo lang duurde voordat het slaapmiddel was uitgewerkt. Pas toen ik thuis was besefte ik dat al die stress onnodig was als ik maar had geluisterd naar wat de Heer me duidelijk wilde maken met al die nummers 2 en 8. Op de tweede dag van de tweede maand om twee uur ’s middags op afdeling 2, zaal 2, bed 8 woog Gabriel 2,8 kg. De Heer heeft niet alleen Gabriels haar en schilfertjes berg geteld, maar ook zijn gewicht, en de tijd en plaats waar hij zich bevindt. In de Bijbel verwijst nummer 2 soms naar bevestiging (zie Gen 41:32) en nummer 8 naar een nieuw begin (7 is het getal van de volheid +1 om een nieuwe cyclus te beginnen). Wil de Heer bevestigen dat hij Gabriel een nieuw begin wil geven? 2-2-2-2-2-8 is ook het dubbele van Gabriels verjaardag: 11-11-14. Wil de Heer Gabriels leven zelf bevestigen?

Nog een detail: pas toen het eten werd rondgebracht kwam ik erachter dat ik mijn eigen mok, bord en bestek mee had moeten brengen. Gelukkig konden ze een plastic bord en bestek voor me regelen. Het was al met al een interessante ervaring.

*Berg: gele dikke schilfers op het hoofd van een pasgeboren baby

Gebedsfocus (blijft het zelfde)
Groei voor Gabriel. Hij is al twee weken niet meer aangekomen en is nauwelijks zwaarder dan bij zijn geboorte (2,1 kg). Hij is nu 53 cm, maar zijn lengte en hoofdomtrek gaan steeds op en neer en zijn dus onbetrouwbaar (bij de geboorte was hij bijvoorbeeld 48 cm lang maar de week daarna was hij ‘gekrompen' tot 46,5 cm). De vorm van zijn hoofd is zo vreemd dat het moeilijk te meten valt.

Ps 92:13 De rechtvaardige zal groeien als een palmboom, opschieten als een ceder van de Libanon.
Banden verbreken. Gabriel drinkt wel steeds meer melk, maar toch blijft de groei uit. Hij produceert wel steeds meer luiers. Datgene dat zijn groei tegenhoudt moet worden verbroken.

Psalm 107:14 Hij voerde hen uit donkerheid en diepe duisternis en verscheurde hun banden. 20 Hij zond zijn woord, Hij genas hen.

Bidstond. Papa wil Gabriel op maandag weer meenemen naar een bidstond waar ook een kennis van vroeger uit het dorp naar toe gaat.